Kamienica pod Czarnym Psem

1. grudnia 1903 r. wokół Kamienicy Pod Czarnym Psem przy ul. Świętego Mikołaja 56 zgromadził się nie lada tłum. Znajdująca się na parterze Restauracja "Krokodyl" zorganizowała tego dnia święto piwa, "Bockfest", ma które zaprosiła wszystkich swoich bywalców wraz z przyjaciółmi. W sumie mnóstwo miłośników złocistego trunku. Wąsaty jegomość za barem już za­cierał ręce na nadchodzący utarg, lokal zaś coraz bardziej zapełniał się gośćmi. Hurra! Achtung! Hurra! – grzmiały napisy na zaproszeniach. Sielankowa atmosfera nowego, wspaniałego, dwudziestego wieku trwała w najlepsze.

Nikt nie spodziewał się, że ta atmosfera już długo nie potrwa i wkrótce wyparuje z Kamienicy Pod Czarnym Psem na kolejne sto lat...

Atmosfera początku XX w...

To właśnie wzloty i upadki naznaczyły ten niepozorny budynek na każdy możliwy sposób. Powstał on prawdopo­dobnie w XVIII wieku, wraz z wieloma podobnymi czynszówkami. W porównaniu do swoich są­siadów wyglądał niezwykle skromnie. Być może liczył, że utrzyma się gdzieś na uboczu dziejowej zawieruchy... Świetlane lata przeżył jako własność Eduarda Koppenhagena, goszcząc wspomnianą Restaurację Pod Krokodylem.

Zaspy śniegu pod Restauracją Krokodyl

I wojna światowa przyniosła zmianę właściciela. Koppenhagen prawdopodobnie wyjechał na front i zginął w Prusach Wschodnich. Kamienicę przejęła E. Fried­mann.

Reklama obuwia z 1923 r.

Była to kobieta nader przedsiębiorcza, w lokalnej prasie co rusz pojawiały się reklamy jej sklepu z obuwiem. Oto na Nikolaistrasse 56 można było kupić wszelkie rodzaje butów ro­boczych i użytkowych. Handel w tym miejscu kwitł aż do połowy lat 30., kiedy to Frau Friedmann zniknęła z miasta i z jego ksiąg adresowych. Być może zmarła, lub też emigrowała z uwagi na żydowskie pochodzenie. Jej miejsce zajęła na krótko Erna Nussbaum. We Frankfurcie szeroko znana jest postać Żydówki o tym nazwisku, deportowanej w 1942 r. do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Lublinie. Niewy­kluczone, że to ta sama osoba.

Finału całej historii można się już domyślać. Żydowskich właścicieli prawdopodobnie wywłaszczono. Od 1937 r. jako zarządca Kamienicy pod Czarnym Psem - i kilku sąsiednich - figuruje emerytowany, miejski inspektor, Erich Schmidt. Jak mniemam – "zasłużony" dla dobra sprawy urzędnik. Pan Schmidt nie cieszył się zbyt długo swoim nowym nabytkiem, w maju 1945 r. okolica stanęła w gruzach. Niemiecka dusza Breslau w jednej sekundzie wyparowała i już nigdy nie wróciła.

Po II wojnie światowej nie było już Nikolaistrasse, jej miejsce zajęła ulica Świętego Mikołaja. Okrutnie zniszczona i okaleczona powoli podnosiła się z kolan. Jak na nieszczęście, budynek o numerze 56 stracił niemal wszystkie piętra i stanowił szczerbę w zabytkowej pierzei. Jeszcze pod ko­niec lat 60. straszył ruiną pomimo, że sąsiednie kamienice wyglądały coraz lepiej. Wydawało się, że jego dni są już policzone.

Ruina kamienicy w 1967 roku zaznaczona na czerwono, fot. dolny-slask.org.pl

W końcu nastąpiła jednak upragniona odbudowa. W nieco skromniejszym wydaniu, ale nie było na co narzekać. Rozpoczął się nowy rozdział w dziejach Kamienicy pod Czarnym Psem. Smutne historie odeszły w zapomnienie, do chłodnych murów powróciła radość. Od lat znajduje się tu pub Ta­werna, w piwnicach zaś - siostrzany pub Outsider. Znów rozbrzmiewają tu wesołe głosy i brzdęk kufli, ktoś czasem zagra na gitarze, ktoś głośniej zaśpiewa... A duch wąsatego jegomościa zasiada spokojnie przy swoim schłodzonym Bocku i mruczy sobie nostalgicznie - Hurra! Achtung! Hurra...



Chcesz zobaczyć podobny artykuł o budynku, w którym znajduje się Twoja firma? Skontaktuj się ze mną w sprawie ustalenia szczegółów współpracy!